Heparyna jest siarczanowanym glikozoaminoglikanem o mieszanej kompozycji, uwalnianym przez komórki tuczne i bazofile krwi w wielu tkankach organizmów ssaków.
Heparyna do zastosowań medycznych występuje zwykle w postaci heparyny sodowej i heparyny wapniowej i jest pozyskiwana z błony śluzowej jelit wieprzowych.
br />
Zastosowanie
Heparyna ma silne właściwości przeciwzakrzepowe, tj. hamuje Xa i IIa. Heparyna wiąże się z inhibitorem enzymu antytrombiny III (ATIII) powodując zmianę konformacyjną, która przyczynia się do jego aktywacji. Aktywna antytrombina (AT) dezaktywuje trombinę i inne czynniki odpowiedzialne za krzepnięcie krwi, w tym faktor Xa. Może być stosowana zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie. Poza przeciwzakrzepowymi, heparyna ma także wiele innych właściwości - wykazuje działanie hipolipemiczne, przeciw miażdżycowe, przeciwzapalne, przeciwanafilaktyczne, przeciwwirusowe i przeciwnowotworowe i in. Heparyna jest więc ceniona za skuteczność w leczeniu wielu schorzeń i jako taka jest powszechnie wykorzystywana w medycynie. Poza bezpośrednim zastosowaniem w leczeniu hipolipidemii i miażdżycy tętnic, heparyna jest również surowcem do produkcji heparyny drobnocząsteczkowej i innych leków - pochodnych heparyny.
Heparyna może być stosowana w następujących przypadkach:
1. Zapobieganie zakrzepowi: podczas operacji chirurgicznej, np. stawu biodrowego, stawu kolanowego i przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI), heparyna może być stosowana do zapobiegania skrzeplinie, w tym zakrzepicy żył głębokich i zakrzepicy płucnej;
2. Zapobieganie i leczenie chorób zakrzepowych: takich jak zawał mięśnia sercowego, niestabilna dławica piersiowa udar i in.
3. Leczenie rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC) spowodowanego wszelkiego rodzaju chorobami.
4. Środek przeciwzakrzepowy na zewnątrz: hematodializa, bank krwi, krążenie pozaustrojowe, próbka krwi i stent wewnątrznaczyniowy itd.
